Nasze szczęście

Dodaje wiersz który kiedyś napisałem po to , aby się gdzieś nie zawieruszył .To bardzo osobisty wiersz i tak sobie myślę, że tak właściwie to nie ja jestem jego autorem , bo napisała go tęsknota !

Nasze szczęście

Jest taka cisza co w środku lata
Arktycznym mrozem serce ścina
Gdy w twoich słowach wciąż  się przeplata
Tak to twoja wina

Są takie myśli co drażą skalę
Gubiąc szacunek i przywiązanie
Gdy wciąż powtarzasz
To twoja wina  bezdusznie patrząc na mnie

Są tez wspomnienia co koja dusze
Lecz nie umiemy nimi się cieszyć
Idziemy razem a jakby oddzielnie
O jutro wciąż pytając losu

Jak sznur korali nam się rozpadło
Co kiedyś było zrządzeniem losu
Nie patrz tak na mnie nie rób grymasu
Nie podnoś na mnie głosu

Cóż mogę zrobić w tej beznadziei
Gdy nie chcesz ze mną iść za rękę
Być może kiedyś to sie zmieni
I zowu nazwiemy to Naszym  szczęściem !